Disecta Membra
Wydawało ci się zawsze, że jesteś szczęściarą. Los sprzyjał ci w pracy, Pan Bóg wynagrodził twój życiowy trud w dzieciach, a i na współmałżonka nigdy nie mogłaś narzekać. Jednak, gdy potomstwo jest w pełni odchowane, a każde porusza się już własnymi, dalekimi od twoich, ścieżkami, zaczyna ci wyraźnie czegoś brakować. Choć wiedziałaś od początku, iż kiedyś nadejdzie ten moment, że twe ptaszynki wyfruną przy najbliższej nadarzającej się ku temu okazji z rodzinnego gniazdka, to i tak siłą rzeczy każdej matce na serduszku robi się jakoś... ciężej. Jedynym oparciem w takiej chwili staje się mąż. Mąż, który jest, a przynajmniej powinien być ostoją, pewnego rodzaju odskocznią od własnych problemów. Ale co robić, gdy ten staje się tobie coraz bardziej obcy? Zamiast spędzać z tobą jak najwięcej czasu wymiguje się coraz to nowszymi, coraz bardziej wymyślnymi obowiązkami natury zawodowej. I oczywiście zapewnia, że to minie ? że przecież jemu też jest ciężko, a ty, jako wspaniałomyślna żona powinnaś go także zrozumieć i wspierać, gdy jego mózg prawie zawsze zostaje przed komputerem, w pracy ? i nieważne, gdzie znajduje się w rzeczywistości. Wiele kobiet w takiej sytuacji rzeczywiście zwalnia tempa, nie naciska, daje sobie wmówić, że są przewrażliwione. Tymczasem niewiele z nas wie, jak z takiej sytuacji wybrnąć, a często pogarsza ją fakt, kiedy pewnego pięknego poranka partner oznajmia: "musimy się rozstać ? już cię nie kocham" ? tak zwyczajnie, łatwo, bez większych emocji.
Niewątpliwie cały świat, jaki istniał, jaki sobie sama zbudowałaś, oparty na fundamencie waszej wzajemnej miłości, w mgnieniu oka runie i zawala się niczym domek z kart. Wszystko wydaje się zupełnie bezsensowne, a życie tak nagle staje się nic nie warte, choć jeszcze wczoraj dziękowałaś Opatrzności, że dał ci je takie, a nie inne. Cóż ? nie da się cofnąć czasu. Usłyszałaś to, co usłyszałaś, i niestety nikt ani nic tego nie zmieni. Kwestia tylko tego, jak ty to przyjmiesz i czy nauczysz się z tym żyć ? ze świadomością, że czeka cię jedynie? samotność. Możesz tak myśleć ? i raczej jest to nieuchronne, każda porzucona kobieta miewa takie czarne wizje na początku. Wiedz jednak, że twój los jest tylko i wyłącznie w twoich rękach i sama możesz nim kierować dokładnie tak, jak sobie tego życzysz.